Polski biznes jest w naprawdę trudnej sytuacji i jak patrzę na taką krótkoterminową perspektywę to nie zapowiada się na jakiekolwiek zmiany. Problemy tylko narastają. Pamiętam, że jeszcze 2 lata temu wystarczało, że w pracy spędzałem po 6 godzin dziennie, było mnie stać na pracownika i jakoś to się wszystko kręciło. Dzisiaj pracownika już nie mam, a sam pracuję średnio po około dwanaście do trzynastu godzin dziennie i tak czasami potrafię wyciągnąć maksymalnie 1,5 tys. zł netto, więc szału nie ma. Za takie pieniądze nie utrzymałbym się sam, gdyby nie pomoc ze strony mojej rodziny. Niestety, ale mam wrażenie, że im dalej tym większe bariery dla przedsiębiorców i wyższy próg wejścia. Dzisiaj za ZUS płacę już niespełna 1,1 tys. złotych, a kiedyś było ok. 800 zł. Masakra.

Jeśli rząd nie podejmie jakichś szybkich działań naprawczych, to wiele małych firm będzie musiało zwinąć manatki i zostawić miejsce do zagospodarowania dla największych, na ogół zagranicznych podmiotów. Sytuacja jest poważna, bo jak tak dalej pójdzie, to PKB stanie w miejscu. Już teraz nie ma rewelacji, a poziom konsumpcji wewnętrznej utrzymuje się na jako takim poziomie tylko ze względu na fakt, że mamy rekordowo niski poziom stóp procentowych i wielu indywidualnych sięga po kredyty, żeby konsumować produkty i usługi. Przyjdą wyższe stopy procentowe, ludzie stracą optymizm, pojawią się problem z rentownością wielu gospodarstw domowych, a przedsiębiorstwa odczują dodatkowe cięcie w firmowych budżetach.

Gdyby korporacje zostały opodatkowane przez polskie władze, to można byłoby chociaż częściowo odciążyć najmniejszych przedsiębiorców z kolejnych kłód jakie kładzie im się pod nogi. Szkoda, że polski rząd pomyślał o tym, żeby zwolnić z podatku zagranicznego inwestora, który np. uruchamia swój biznes w specjalnej strefie ekonomicznej, a nikt nie pamięta o właścicielach jednoosobowych działalności gospodarczych, którzy czasami pracują ponad swoje siły, żeby utrzymać się w walce o ten nierówny, zagrabiony przez zagraniczny kapitał rynek.